Son günlerde gündeme düşen sahte diploma skandalları, yüzeyde bir sahtekârlık meselesi gibi ele alınıyor. Kamu görevlileri arasında, yüksek mevkilerde yer alan isimlerin aslında üniversite mezunu dahi olmadığı ortaya çıkıyor ve buna dair haklı bir öfke yükseliyor.

Ancak bu türden olayları sadece kişisel ahlaksızlıkla, bireysel çıkarcılıkla ya da denetim eksikliğiyle açıklamak yetersizdir. 

Sahte belgeler, diplomalar rezaleti iktidarı hiç de şaşırtmış gibi görünmüyor. Sözcüsünün, “dünyanın her yerinde görülebilecek bir şey!” diyerek normalleştirmeye çalışması bundan.

Liyakat gibi bir ilkesi olmayan devlet ricali, atamak istediği yakınına, yönetmeliklerin zorunlu kıldığı niteliği bu yolla sağlıyor ne yapsın! Olağan hale getirme çabalarının asıl nedeni de bu.

PKK'nin, sembolik de olsa, silahlara veda törenini ve 30 gerillanın silahlarını yakma eylemini canlı olarak izleyip de etkisinde kalmayan yok gibi.

Yetkililerin tören sırasında "slogan atmayın", "alkışlamayın" gibi uyarılarına aldırış etmeyen izleyici ve tanıklar, tören alanına silahlarıyla gelen gerillaları görünce duygulandılar. Alkışlamaktan tutun da gözyaşlarına boğulanlara kadar birçok duygusal sahne sergilendi. Silahlarını yakıp, geldikleri dağlık bölgeye geri dönen gerilla grubunun ardından Kürtçe "çıplak gittiler" sesleri yükseldi. Çünkü onlar silahsız bir gerillanın çıplak ve savunmasız kalacağını bilenlerdi. 

İzmir Büyükşehir Belediyesi bünyesindeki İzelman, İzenerji ve Ege Şehir Planlama şirketlerinde çalışan 23 bin işçi tarihi bir greve imza attı. 29 Mayıs ve 4 Haziran arasında gerçekleşen grev, 7 gün sürdü. Türkiye işçi sınıfına ders olabilecek gelişmeler yaşandı. Ülke kamuoyu önünde çokça tartışılan grev, çok yönlü değerlendirerek her yönü ayrı ayrı irdelenmeli. Grevden çıkarılacak dersler işçi sınıfının en büyük mirasıdır.

İşçiler hakları için ne zaman ayağa kalksa patronlar ve yeminli yardakçılarını bir telaş alır. Hele grevden söz edip bir de bunu hayata geçirirlerse ne vatan hainlikleri kalır ne de bölücülükleri. Grev, derslerle dolu bir okul olduğu kadar safları belirleyen turnusol gibidir…

İzmir Büyükşehir Belediyesi işçileri greve gidince de böyle oldu. Patron Cemil Tugay, kendi partisi için iktidardan istediği adaleti, işçilerinden esirgeyerek sendikanın “eşit işe eşit ücret” talebini “mantıksız” buldu!

Son cümleyi en baştan söyleyelim: Saray rejiminin asıl derdi Şimşek programını uygulamak. DEM Parti ve CHP belediyelerine kayyım atanması, başkanların ve Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasına kadar gelen darbe sürecinin esas hedefi budur.

Program, uzun vadede enflasyonu düşürmek ve büyüme ortalamasını yükseltmeyi amaçlıyor. Bu yoldaki en kritik adım, ücretlerin düşürülerek talebin azaltılması ve fiyat artışlarının frenlenmesi. Ayrıca, kamu harcamalarının kısılması adı altında, halkın az da olsa soluklanmasını sağlayan kaynakların kısıtlanması. Programın uygulamaları doğal olarak yoksulluğu derinleştiriyor. 

Mart 2024 yerel seçimlerinde İzmir Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na CHP adayı Cemil Tugay seçildi. Cemil Tugay bir önceki dönemde Karşıyaka Belediye Başkanlığı görevini yapmıştı. Yıllardır CHP tarafından yönetilen İzmir ve ilçe belediyelerinin kim başkanlık yapacağını, seçmenlerden çok parti yönetimi belirliyor. CHP genel kurulundaki saflaşma süreci bir önceki başkanı aday gösterilmedi. Onun yerine Karşıyaka belediye başkanı Tugay, Büyükşehir’e başkan yapıldı.

Cemil Tugay, Karşıyaka belediyesindeki görev sürecinde nasıl bir işçi düşmanı olduğunu göstermişti. Karşıyaka belediye işçilerinin sosyal haklarını aylarca zamanında ödememiş hatta ücretleri defalarca geciktirmişti. Bir işçinin ücreti 7-8 taksitte ödenmişti. Cemil Tugay’ın işçi ücretleri ödememek için elinden geleni yapması yeni bir durum değildi.

Ülke tarihinin en büyük paylaşım krizi derinleştikçe, işçi sınıfının artık kırıntıları kalan yasal kazanımlarına saldırılar da artacağa benziyor.

Seçim sonrası, Mehmet Şimşek’in öncülüğünde, sermaye sınıfının talepleri doğrultusunda, enflasyondan kurtulma amacını taşıdığı söylenen bir ekonomi programı uygulanıyor.

Orta Vadeli Program (OVP) adıyla resmi gazetede de yayınlanan ekonomi politikaları, yüksek enflasyonu durdurmak için gözünü işçi sınıfının ekmeğine dikiyor.

AKP iktidara gelince THY yönetimine getirilen ekibin, hızla uçak alımına girişip, ipin ucunu kaçırmasının asıl nedeninin bu milyonlarca dolardan oluşan “yasal komisyon” olduğunu söylersek yanlış olmaz.

THY, 2006 yılında satın aldığı uçakları uçuracak pilot ve kabin memuru bulamayıp seferler aksadığında jeton düşmüştü ama artık çok geçti.

Bu plansız büyümenin bedeli, onlarca yer kazası ve Amsterdam’da düşen Boeing’te yitirilen canlarla ödendi. Abdurrahman Gündoğdu, Temel Kotil, Bilal Ekşi ve şimdilerde “muhalif” olarak plan ve programın öneminden sıkça söz eden Candan Karlıtekin’in kulakları çınlasın!